Κατά την τέλεση του Μυστηρίου δεν πρέπει να παρευρίσκεται η μητέρα. Αυτή παραμένει στο σπίτι. Όταν ο Νονός ανακοινώσει το όνομα του παιδιού τρέχει κάποιος, συνήθως ένα μικρό παιδί, για να πάρει τα συγχαρίκια από τη μητέρα. Αυτή είναι υποχρεωμένη να δώσει χαρτζιλίκι. Μετά την τέλεση του μυστηρίου μεταβαίνει στην εκκλησία και η μητέρα όπου ενώ ο Νονός της δίνει το παιδί , ο Ιερέας λέγει προς αυτήν: "Σου παραδίδω κυρά-κουμπάρα το παιδί σου βαπτισμένο, μυρωμένο, του Θεού παραδομένο. Να το φυλάξεις από φωτιά και γκρεμό και από πάσα ανάγκη και κακό, μέχρι 12 ετών. Από 'κει και πέρα θα το φυλάει ο Χριστός και η Παναγία". Φυσικά στο σπίτι ακολουθεί τραπέζι και γλέντι. Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί και τούτο: ο Νονός εξερχόμενος του ναού σκορπίζει στο προαύλιο του ναού κέρματα τα οποία μαζεύουν τα παιδιά του χωριού.
Αρραβώνας
Καλούνται οι πλέον στενοί συγγενείς. Όταν οι συγγενείς του γαμπρού πλησιάζουν στο σπίτι της νύφης μεταξύ αυτών και των συγγενών της νύφης πραγματοποιείται ο ακόλουθος διάλογος.
"- Συμπέθεροι, δέστε τα σκυλιά να μη μας φάνε. - Οι πόρτες είναι ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα.Γιατί αργήσατε; - Περάσαμε πολλά βαθιά ποτάμια."
Η νύφη δεν εμφανίζεται στους συμπέθερους παρά μόνο όταν απειλήσουν αυτοί με αποχώρηση. Μετά τον αρραβώνα δίνονται προς τη νύφη τα δώρα του γαμπρού. Ένας δε εκ των συγγενών ρίχνει μέσα στο παπούτσι της νύφης ένα κέρμα, για να είναι στη ζωή σιδερένια. Ακολούθως τραγουδιέται το εξής τραγούδι το οποίο χορεύει η νύφη, σύρουσα πρώτη του χορού.
"Τούτη ταμπού κι αμάν, αμάν, τούτη ταμπού μας λέγανε (δις), κι όλο μας την παινεύανε, πως δεν μπορούν κι αμάν, αμάν, πως δεν μπορούν να τη γελάσουνε (δις), να την αρραβωνιάσουνε. Κι εμείς την ε-κι αμάν, αμάν, κι εμείς την εγελάσαμε (δις), και την αρραβωνιάσαμε."
Γάμος
Κατ' αρχάς ο γάμος γίνεται μόνο ημέρα Κυριακή. Εάν όμως συμβεί να γίνει οποιαδήποτε άλλη ημέρα της εβδομάδας ο κόσμος λέγει: "Όλα κακά κι ανάποδα κι ο γάμος την Τετάρτη". Την Παρασκευή γίνεται το γέμισμα των προικιών δηλαδή ο στολισμός τους. Ακολούθως μεταφέρονται από τους συγγενείς του γαμπρού στο σπίτι του. Το Σάββατο το απόγευμα, οι του γαμπρού στέλνουν κάποιον δικό τους, τον φορτωματιάρη με ψωμί, κρασί και κρέας στο σπίτι της νύφης. Αυτός υποχρεούται να μείνει το βράδυ στο γλέντι, το οποίο γίνεται προς τιμήν της νύφης, Πρέπει ο δε απαραιτήτως να μεθύσει, διαφορετικά μειώνεται το κύρος των συγγενών της νύφης. Την Κυριακή μετά το μυστήριο, η νύφη παραλαμβάνεται μόνο από συγγενείς του γαμπρού και μεταφέρεται στο νέο της σπίτι. Η νύφη καβαλικεύει πάνω σε αρσενικό λευκού χρώματος άλογο. Ο γαμπρός είναι υποχρεωμένος να τραβά το άλογο της νύφης καθ' όλη τη διαδρομή. Προτού η νύφη εισέλθει στο σπίτι ρίπτει επί της στέγης του ένα ρόδι, για να είναι και η καινούρια της ζωή ρόδινη. Επίσης, τοποθετείται επί ώμων της νύφης ένα αγόρι και η πεθερά της αφού περιβάλει το ζευγάρι με ένα μαντήλι (μπόλια) τους σύρει στο εσωτερικό του σπιτιού ενώ τραγουδά το τραγούδι: "Καλώς τα τα πουλάκια μου, που 'ρθανε στην αυλή μου". Αργότερα οι νεόνυμφοι αποσύρονται σε ιδιαίτερο δωμάτιο άλλου σπιτιού. Αφού διαπιστωθεί από του γαμπρού η αγνότητα της νύφης ρίχνει μια πιστολιά. Σε περίπτωση που δεν ακουστεί τουφεκιά, τούτο σημαίνει ότι η νύφη ήταν έμπειρη οπότε οι συγγενείς του γαμπρού με πρώτον τον πατέρα του τρέχουν στον πατέρα της νύφης και ζητούν πανωπροίκι δηλαδή επιπλέον προίκα απειλούντες επιστροφή της νύφης. Την επομένη δηλαδή τη Δευτέρα φορούν τα προικιά της νύφης και όλοι μαζί μεταβαίνουν στη βρύση του χωριού όπου αναγκάζουν τη νύφη να πιει νερό με το παπούτσι της. Τραγούδια τα οποία τραγουδιούνται αμέσως μετά την τέλεση του Μυστηρίου είναι τα ακόλουθα:
Δυο ήλιοι, δυο φεγγάρια (δις) αμάν βγήκανε σήμερα μελαχρινό μου, αμάν βγήκανε σήμερα. Πονά στο πρόσωπό σου (δις) αμάν τα άλλα στα σύννεφα μελαχρινό μου αμάν, τ' άλλο στα σύννεφα. Όλοι μαζί.
Εκ μέρους των οικογενειών της νύφης με επί κεφαλής την μητέρα της:
Άσπρα βαμπακιά, την Παναγιώτα μου, άσπρα βαμπακιά είχα στην πόρτα μου κι έκοβα βαμπάκι για τη ρόκκα μου. Κι μου 'ρθανε και μου και μου, μου 'ρθανε και μου την κλέψανε, σ άλλη γειτονιά την εφίλεξανε. Μου 'μείναν και με την Παναγιώτα μου, μου μείναν και με τις ρίγες της, ε, να παίρνω τις φαρμακίλες της.
Εκ μέρους των συγγενών του γαμπρού με επικεφαλής τη νύφη:
Πως παν να δουν (δις) τα μάτια μου, πως τα περνάει η αγάπη μου. Μην ηύρε αλλού (δις) και αγάπησε και μένα μ' απαράτησε. Ποιος είπε βρε μελαχρινό ποιος είπε πως δε σ'αγαπώ. Αν στο είπε ο ήλιο να μην βγει, τ'αστέρι να μη ξημερωθεί Μην στο 'πε το Ρηγόπουλο (δις) της Πάτρας το αρχοντόπουλο.
Θάνατος
Εδώ δεν παρατηρείται τίποτε το ιδιαίτερο γι' αυτό θα παραθέσω ορισμένα μοιρολόγια.
"Τέσσερις τοίχοι του σπιτιού αφήνω καλό βράδυ. Χαιρέτα τα παιδάκια σου, χαιρέτα .. (αναφέρονται κατά σειρά όλοι οι συγγενείς του αποθανόντος)".
"Δέξου το, καλοδέξου το, το πρώτο το κανίστρι (ρε ..τάδε) το στέλνει η γυναίκα σου από τα τούραγνά σου (ρε ..τάδε). Δέξου το, καλοδέξου το, το δεύτερο κανίστρι (ρε ...τάδε) το στέλνουν τα παιδάκια σου από τα τούραγνά σου (ρε ... τάδε). Δέξου το, καλοδέξου το, το τρίτο το κανίστρι (ρε ...τάδε) το στέλνουν τα εγγονάκια σου από τα τούραγνά σου (ρε ...τάδε). Δέξου το, καλοδέξου το το πέμπτο το κανίστρι (ρε ...τάδε) , το στέλνει η σειριά σου κι όλο το σειρολόι σου (ρε ...τάδε)".